გზააბნეული...

 დღეს, შეიძლება დამთავრდეს ჩემი ოცნება, ფიქრები...

დღეს, შეიძლება გაქარწყლდეს იანვრის მკრთალი სიზმრები...

დღეს, შეიძლება დაჰქროდნენ მთებში ქორბუდა ირმები,

და, შეიძლება დღეს შავთეთრს ემსგავსოს ჩემი სავალი გზები

და სამუდამოდ ჩამოწვეს ნისლი დაღვრილი სისხლი ამაოების...

დღეს, შეიძლება ამაოდ, მაგრამ მაინც ტყე-ღრისკენ მიჰქრის მერანი

და არ მოშორდეს თავის სამშობლოს თავის აღმზრდელზე შეყვარებული...

ამ დღემ იქნება ლურჯი ღრუბელი დაადნოს, წვიმამ დარეცხოს კლდენი,

ამ დღემ იქნება აღვირახსნილის დაკოდოს გული ამ სიყვარულის...

ჰკივის... გაჰკივის ქარი __ გრიგალი... დაჰქრის მერანი აღვირახსნილი...

შემოდგომისა ოქროსფერ ჭალებს, თავს დაჰარატებს მდუმარე მთვარე...

და შეიძლება ამ დღემ ისარი დაასოს ჩემს გულს და სევდა __ მთვარეს,

და შეიძლება სამარადისოდ იხსნას აღვირი, გადიჰკრას სახრე

უკან მოხედვის გარეშე გაჰქრეს....

                                                            საითკენ მიჰქრის ნეტავ მერანი?!..

                                                                                23.04.2009.         {ბექა ფხაკაძე}